over het reilen en zeilen
in het Belgische autolandschap.
We zijn 2029, ik rij met mijn elektrische bolide die een autonomie heeft van 950 km rustig en fileloos door België.
Met de wagen rijden is ondertussen een elitair gebeuren geworden sinds men in 2019 begonnen is met auto’s zo goed als te bannen uit het dagelijks verkeer. Er was in die tijd geen mobilteitsvisie op lange termijn. Men lanceerde ad hoc initiatieven zoals het mobiliteitsbudget en cash for car maar die flopten, de meeste mensen konden gewoonweg hun bedrijfswagen niet inruilen want ze hadden geen alternatieven. Ook de tankkaart kwam in het vizier en mocht enkel nog voor professionele verplaatsingen gebruikt worden. De mensen betaalden hun brandstof dan maar zelf voor hun privéverplaatsingen. Een bepaalde politieke partij had zelfs een deadline gesteld om tegen 2023 enkel CO2-vrije auto’s als firmawagen toe te laten. Dat bleek snel niet echt een realistisch plan. En omdat de “subsidiëring” van de bedrijfswagen (wat het niet was, het was een fiscaal gunstregime dat kadert in te hoge lasten op arbeid) een jaloerse doorn in het oog was van mensen die er geen hadden, besloten populistische politici om de firmawagen resoluut te vervangen door een hoger salaris.
Het gevolg, velen waren gedoemd om een tweedehandse wagen aan te kopen, die uiteraard meer CO2 uitstootten. De vele miljarden die de staat jaarlijks uit de auto puurde (BTW,BIV, jaarlijkse rijtaks, CO2-taks, accijnzen, VAA) vielen gigantisch terug. De werknemers werden meer om meer gedemotiveerd. Buitenlandse bedrijven vestigden zich liever in Duitsland waar de firmawagen onaangeroerd bleef. Onze economie ging er op achteruit, er heerste opnieuw meer werkloosheid en er waren ook geen middelen meer om het openbaar vervoer te moderniseren en te optimaliseren. De files verplaatsten zich van de autosnelweg naar de ellelange wachtrijen om in een aftandse trein van de NMBS of een onaangename bus van De lijn, TEC of MIVB te stappen. In de steden reed men alleen nog met de fiets maar er viel niet veel meer te beleven want er waren geen winkels meer, de kleinhandel was uitgedoofd door de e-commerce die leveringen via drones begon in te voeren.
Vandaag, tien jaar later kan alleen wie tot de hogere klasse behoort, zich nog met een wagen verplaatsen zoals begin vorige eeuw zoals bij de opkomst van de auto
Vandaag, tien jaar later kan alleen wie tot de hogere klasse behoort, zich nog met een wagen verplaatsen zoals begin vorige eeuw bij de opkomst van de auto. Autonoom rijden is nog steeds niet haalbaar en de waterstofauto maakt schoorvoetend zijn intrede.
Ik heb goed geboerd en ben verhuisd naar het buitenland. Ik kom mijn bakermat nog eens opzoeken met mijn nieuwste elektrische bolide maar ik schrik van de staat waarin mijn vaderland zich bevindt en …
…toen werd ik wakker uit deze nare droom.
Een nachtmerrie waar ik van hoop dat ze nooit werkelijkheid zal worden…
Of had ik echt in de toekomst kunnen kijken?
Volg ons ook op LinkedIn
#Auto