Gisteren vernietigde het Grondwettelijk Hof Cash for Car. Maar welke gevolgen heeft dat voor wie gebruik maakt van het systeem?
Je zal maar één van de weinigen zijn die heeft ingetekend op Cash for Car. Inderdaad, één van de weinigen. HR-dienstverlener Acerta schatte dat eind 2019 amper 1,75 salariswagens op duizend werd ingeruild, terwijl concurrent SD Worx bij de loonverwerking van haar klanten 540 mensen vond die hun auto hebben ingeruild tegen cash.
Een kleine groep, die nog enige rechtszekerheid heeft tot 31 december 2020. “Tot zolang kunnen begunstigden de fiscaal voordelige vergoeding nog krijgen, of ze behouden. Ook verkregen bedragen terugbetalen hoeft niet”, weet Piet Van den Bergh, jurist van vakbond ACV, één van de partijen die naar het Grondwettelijk Hof stapte tegen Cash for Car.
En wat nadien?
“Vervolgens kunnen die mensen overstappen op het mobiliteitsbudget”, aldus Van den Bergh. Al is dat voor veel mensen geen ideale optie. Het loon van Cash for Car wordt immers minder belast dan de derde pijler van het mobiliteitsbudget, uitbetaling in cash. Wie zijn mobiliteitsbudget niet spendeert aan duurzame vervoersmodi, komt dus slechter uit …
Maar dat is niet het enige alternatief. In Cash for Car zit immers een bepaling die werknemers in staat stelt terug te keren naar hun bedrijfswagen. In de wet rond Cash for Car staat immers:
De toekenning van de mobiliteitsvergoeding eindigt uiterlijk de eerste dag van de maand … waarin de werknemer opnieuw beschikt over een bedrijfswagen.
Er is dus weldegelijk een achterpoortje voor de werknemer om terug te schakelen naar zijn bedrijfswagen.
Daarnaast hebben heel wat bedrijven ook zogenaamde cafetariaplannen en andere systemen van flexibel verlonen waar een werknemer eventueel op zou kunnen overstappen. Op voorwaarde dat de werkgever dit aanbiedt natuurlijk …
#Auto #Fleet Management