Groen en de bedrijfswagen: een vijandbeeld, dat werkt altijd

“Zeven op de tien Vlamingen zijn pro de hervorming van het systeem van bedrijfswagens naar een ruimer en vooral vrijer mobiliteitsbudget voor alle werknemers. Dat besluit Groen uit een enquête uitgevoerd door iVox”. Daarmee is de partij toe aan een zoveelste rondje bedrijfswagen-bashing, maar gebaseerd op wat? Lees er maar de resultaten van onze eigen FLEET-enquête op na. Die leveren immers een heel ander beeld op. Indien de Belgen geen bedrijfswagen meer hadden, zou bijna 90% sowieso kiezen voor de auto … en 3,32% voor het openbaar vervoer. Wat de facto een afwijzing is van het mobiliteitsbudget. Hoe komt de iVox-enquête dan aan 75% voorstanders van het mobiliteitsbudget? Zaten er bij die 1.134 respondenten dan helemaal geen bestuurders van bedrijfswagens of automobilisten tout court? En de mening van Brusselaars en Walen in deze materie doet blijkbaar ook niets ter zake.

De fameuze OESO-cijfers

Als het gaat om het gebruik van ongeloofwaardige cijfers, gaan ze wel vaker uit de bocht bij Groen. “In 2015 loopt de steun aan salariswagens op tot bijna vijf miljard euro, meer dan wat we vandaag uitgeven aan NMBS, De Lijn en MIVB samen”, luidt het bij Groen. Vanwaar komt dat indrukwekkende cijfer? Geen idee. Het wordt gewoon gebruikt als een feit, een uitgemaakte zaak. De grootte van het bedrag komt in de buurt van de fameuze cijfers uit de OESO-studie die nu al jaar en dag gebruikt wordt om de bedrijfswagen in diskrediet te brengen. Het toeval wil dat de FLEET-redactie daarover vorige week Professor Michael Dooms van de VUB interviewde. Hij staat aan het hoofd van de nieuwe leerstoel “The Company Car debate and beyond” en hij had er het volgende over te zeggen:

“Mijn persoonlijke ervaring met de OESO wijst erop dat deze denktank tevens als instrument vanuit overheden en andere belanghebbenden wordt gebruikt  om het beleid te beïnvloeden. De OESO is een huis met vele kamers en de studie naar de bedrijfswagens is gevoerd vanuit de milieutak van dat huis. De cijfers zijn wat ze zijn, maar ik vind het onrustwekkend dat tegenstanders van de bedrijfswagen zeggen dat het allemaal wetenschappelijk en peer-gereviewed is. Dat is dus niet zo. En die perceptie wil ik bestrijden met cijfers en feiten die wel onafhankelijk en wetenschappelijk zijn.”

Het zou de objectiviteit van het debat ten goede komen dat iedereen die zo graag met de OESO-cijfers schermt, de woorden van de professor ook au serieux neemt.

Subsidie of gunstregime?

Ook Andreas Tirez (columnist bij De Tijd en lid van de denktank Liberales) werd door de redactie van FLEET geïnterviewd en hij had het volgende te zeggen over de subsidiëring van de NMBS:

“De betalende NMBS-klanten dekken slechts 25% van de werkingskosten, de overige 75% – en dat is 3 miljard per jaar – wordt gesubsidieerd. Dat is een enorm bedrag en ik vind dat we dat in vraag mogen stellen.”

We gingen ook een kijkje nemen bij de budgetten van De Lijn. Daar is de kostendekkingsgraad nog lager: van de 1 miljard euro wordt 150 miljoen bijgedragen door betalende reizigers. Een kostendekkingsgraad van 15%. Wie betaalt dat? U en ik tiens, de belastingbetaler, ook als u nooit de binnenkant van een trein, bus of tram ziet.

Bij de bedrijfswagen is dat wel een ander verhaal. Die is onderhevig aan alle normale taksen voor auto’s plus nog enkele specifieke voor de bedrijfswagen (solidariteitsbijdrage, VAA). Met 1,1 miljoen bedrijfswagens op een wagenpark van 5,4 miljoen voertuigen en totale fiscale inkomsten van 15 miljard per jaar mag je de jaarlijkse bijdrage van de bedrijfswagen aan de schatkist – conservatief – op zo’n 3 miljard euro schatten. Een fiscaal gunstregime, jawel. Maar dat is nog iets anders dan subsidies.

Zoals het nu al jaren gaat in het debat rond de bedrijfswagen, kan men voor iedere studie wel een counterstudie vinden die het tegendeel bewijst. En zoals Professor Dooms zegt: “De stereotiepen van de ijzervreters versus de groene Taliban, die moeten we echt achter ons laten. Het is tijd om samen te kijken waar we common ground kunnen vinden. Objectieve cijfers en feiten die als voorzet kunnen dienen voor een langetermijnvisie en hopelijk een structureel beleid.”

We kunnen alleen maar vaststellen dat verschillende actoren uit de automobielindustrie (Febiac, Renta) geen veto gesteld hebben tegen het mobiliteitsbudget. Alleen vragen ze meer nuance in het debat en geen heksenjacht tegen de bedrijfswagen. Is Groen klaar om ook op een volwassen manier het debat aan te gaan?