De afdeling “Fiscaliteit en Parafiscaliteit” van de Hoge Raad van Financiën (HRF) publiceerde begin mei een rapport met pistes om de belasting op arbeid te verminderen en de mogelijkheden om die vermindering te financieren. De bedrijfswagen komt (vanzelfsprekend) in het rapport aan bod.
Na 2,5 jaar discussies en 56 vergaderingen hebben een tiental deskundigen van de afdeling “Fiscaliteit en parafiscaliteit” van de HRF – waarvan de meeste politiek benoemd – een advies van ongeveer 370 bladzijden opgesteld met een twintigtal scenario’s voor de verlaging van de belastingdruk op arbeid. Aan het eind van het lijvige rapport is het duidelijk dat een consensus werd bereikt over een aantal voor de hand liggende punten: er is behoefte aan een eenvoudiger en evenwichtiger belastingstelsel, met minder uitzonderingen en aftrekposten.
Volgens de aangenomen scenario’s worden de kosten van deze hervorming geschat op 1,2 tot 2,5% van de BP (er zijn er in totaal ongeveer twintig). Compensatie betekent het einde van bepaalde verlagingen. De HRF heeft daarom de kosten voor de overheid berekend van enkele tientallen huidige “fiscale uitzonderingen”. Zo leren we dat:
- Het limiteren van de 50% verplaatstingsonkosten zou 183 miljoen in de schatkist brengen;
- Afschaffing maaltijdcheques: 773 miljoen ;
- Afschaffing voordelen van pensioensparen: 569 miljoen;
- Afschaffing voordelen voor de aankoop van een elektrisch voertuig: 0,8 miljoen ;
- Het werkelijke voordeel van bedrijfswagens belasten: 1,375 miljard ;
- De vergoeding van de kosten voor het woon-werkverkeer vertegenwoordigt een totale fiscale uitgave van 374 miljoen (inclusief 240 miljoen euro voor het openbaar vervoer);
- 38 miljoen voor de fietsvergoeding.
“Vermijd om in de toekomst salariswagens toe te kennen”
De HRF zet snel de toon ivm de “problematiek van de bedrijfswagens”:
“Er wordt in de toekomst best vermeden om salariswagens toe te kennen en wordt er, integendeel, best voor geopteerd werknemers uit te betalen in cash waarbij men vrij kan oordelen over de besteding van zijn loon.”
De HRF stelt een ander systeem voor in negen punten:
1. Omwille van de nadelige externaliteiten op congestie, wordt het huidige regime van bedrijfswagens vervangen door een systeem waarbij het reële voordeel wordt belast aan de normale tarieven in de personenbelasting.
2. Het reële voordeel wordt ook onderworpen aan sociale bijdragen.
3. Het reële voordeel kan nog altijd forfaitair worden bepaald en houdt rekening met de kost voor het verwerven van de wagen (aanschaffingsprijs, DIV, enz) inclusief alle jaarlijkse kosten die daarmee gepaard gaan (onderhoud, verzekeringen, belastingen, enz. ), de leeftijd van de wagen en de gereden kilometers via de brandstofkosten.
4. Er wordt niet langer rekening gehouden met de CO2-uitstoot (behoudens eventueel onrechtstreeks via de brandstofkosten) vermits die geen invloed heeft op de waarde van het voordeel. Dit neemt uiteraard niet weg dat de overheid andere specifieke (desgevallend fiscale) maatregelen kan nemen om het gebruik van vervuilende wagens af te remmen.
5. Het voordeel zal rekening houden met de hoogte van het privégebruik van de wagen. Verplaatsingen tussen woonplaats en plaats van tewerkstelling zijn en blijven privéverplaatsingen.
6. Het verschil tussen de fiscale waarde voor het gebruik van een bedrijfswagen en de werkelijke waarde over verschillende jaren worden “dichtgereden” zodat er voldoende tijd is voor werknemers en werkgevers om zich aan te passen.
7. De HRF is er zich van bewust dat heel wat werkgevers voor deze verloning hebben gekozen om de belastingdruk voor werknemers te beperken. Daarom is het niet aangewezen het bestaande stelsel abrupt af te bouwen; dit moet gespreid in de tijd gebeuren.
8. De afschaffing van het nu voordelige stelsel mag niet leiden tot het massaal bruto compenseren van de bezoldiging van werknemers en bedrijfsleiders wat de concurrentiepositie kan verslechteren. Het systeem moet zo worden uitgebouwd dat de belastingvermindering op het inkomen op arbeid het verlies aan voordeel compenseert.
9. De beperkte aftrek van de kosten personenwagens in de vennootschapsbelasting en de solidariteitsbijdrage in de sociale zekerheid dient gradueel te worden afgebouwd.
Het moet gezegd worden dat deze negen voorgestelde maatregelen tegen het regime van de bedrijfswagens niet erg goed onderbouwd zijn… We hadden graag een nauwkeurigere simulatie gezien. Zeker na 2,5 jaar van reflectie.
“Gebruiker van salariswagen krijgt op termijn slechts 1/9 terug”
Aan het einde van het rapport lezen we dat deze benadering van het fenomeen bedrijfswagen niet door alle deskundigen van HRF wordt ondersteund. Een minderheid van hen heeft in dit verslag zelfs aangegeven het niet eens te zijn met het plan om het bedrijfswagenregime te hervormen:
“Er zijn een goed half miljoen salariswagens in België (op een totaal van meer dan 4,5 miljoen loontrekkenden; dus grosso modo 1 op 9 loontrekkenden hebben een salariswagens). Indien de maatregel uit het voorstel wordt doorgevoerd zal dit voor een typische gebruiker van een salariswagen leiden tot enkele duizenden euro’s meer belastingen per jaar. Indien deze meeropbrengst van de belastingen gelijk wordt verdeeld over alle loontrekkenden236 door een daling van de tarieven, zal een typische gebruiker van een salariswagen op termijn slechts 1/9 ‘terugkrijgen’ van de extra betaalde belastingen. De gebruiker van de salariswagen zal dus ook na een vermindering van de tarieven, nog steeds duizenden euro’s extra belastingen moeten betalen ten opzichte van de huidige situatie. Om geen koopkracht te verliezen zou de werkgever dit verschil dienen te compenseren door bruto loonsverhogingen waardoor de loonkost voor de werkgever fors oploopt. Volgens het voorstel zou de gebruiker van een salariswagen bovenop deze belastingverhoging eveneens volledige sociale bijdragen moeten betalen waardoor de individuele factuur nogmaals toeneemt.”
Dit rapport, dat u hier integraal terugvindt, ligt op de tafel bij de regering (en de volgende onderhandelaars). Alea iacta est …
#Fleet Management