U hoort mij al komen zeker? Nog een verzuurde man die het niet zo begrepen heeft op Youth4climate en de #klimaatmars. Een klimaatontkenner! Nee hoor. Maar aangezien het populisme en de desinformatie de afgelopen weken hoogtij viert, kan ik net zo goed de aandacht trekken met een titel die ook wel een populistisch tintje heeft. Laat ik dus even de lucht klaren …
Salariswagens: probleem of deel van de oplossing?
Initiatiefneemster Anuna De Wever meldde enkele weken terug op Radio 1 dat ze er enkele ministers op aangesproken had dat er toch wel iets gedaan moest worden aan al die salariswagens op de weg. Wellicht niet gehinderd door enige kennis van zaken of gehersenspoeld door de algemene media met fake news. Dus voor zij die de les gemist hebben: salariswagens maken 11% van de rijdende vloot uit in België. En die wagens zijn de groenste in de vloot. Niet alleen omdat ze fiscaal richting lage uitstoot gestuurd worden maar ook omdat ze veel sneller roteren – gemiddeld om de vier jaar – dan privéwagens. Bovendien zal die vergroening van de salariswagens de komende jaren alleen maar versnellen. De uitstootnormen worden nog strenger en als er één segment is dat de elektrische wagens een boost zal geven, dan is het wel dat van de salariswagens. Met dank aan die leasingmaatschappijen die zorgen voor omkadering. Verdere vergroening is geen optie maar een must. Geen zinnig mens die dat contesteert. Daar hebben we écht geen politici met steekvlamvoorstellen voor nodig die over elkaar struikelen om deze spontane beweging van de jeugd politiek te recupereren. Een schaamtelijk schouwspel.
Bedrijfswagens maken 11% van de rijdende vloot uit in België en zijn de groenste in de vloot
Maar wat met die 89% particuliere wagens? Die rijden 10 jaar of langer rond. Dikwijls met extreem vervuilende oude diesels … en een navenante CO2-uitstoot. Bij zowat 50.000 daarvan is zelfs de roetfiler verwijderd. Die stoten 100 tot 150 keer meer partikels uit dan wagens met een roetfilter. Wat evenveel is als 5 tot 7,5 miljoen auto’s met filter. Misschien kunnen we daar eerst iets aan doen voor we de salariswagens in het vizier nemen? Aan politieke zijde is het op dat vlak oorverdovend stil. Minder recupereerbaar dan klimaatjongeren. Hypocrisie ten top.
Geschiedenisles
Als we dan toch het hoofdstuk hypocrisie aansnijden, is een korte geschiedenisles aangewezen. Dezelfde politici die vandaag met voorstellen komen om de salariswagen aan te pakken, hebben hem zelf groot gemaakt door de hoge fiscale druk op arbeid in dit land. Wie boter op het hoofd heeft, mag nu het halfrond verlaten. Er zal niet veel volk blijven zitten. Het veelgehoorde jaloezie-argument van de vox populi “wij subsidiëren uw salariswagen!” daar wil ik ook wel eens een boompje over opzetten. In België zijn er tientallen fiscale gunstregimes, van maaltijdcheques tot fiscaal afrekbaar pensioensparen. Maar daar kraait geen haan naar. Verworven recht! Afblijven! En over subsidiëring: er gaan jaarlijks miljarden subsidies naar het openbaar vervoer, zelfs in die mate dat de NMBS maar voor 25% zijn kosten dekt met betalende passagiers. De rest van de factuur is voor de belastingbetaler, ook als hij nooit het openbaar vervoer gebruikt. Sociaal perfect verdedigbaar maar dan mag het salariswagen-bashen ook wel eens ophouden.
In de recuperatieretoriek van de politici duikt ook steevast het openbaar vervoer op. Met een wereldvreemde rechtlijnigheid gaat men ervan uit dat de salariswagen afnemen gelijk staat aan overstappen op het openbaar vervoer
Het openbaar vervoer dogma
In de recuperatieretoriek van de politici duikt ook steevast het openbaar vervoer op. Met een wereldvreemde rechtlijnigheid gaat men ervan uit dat de salariswagen afnemen gelijk staat aan overstappen op het openbaar vervoer. Uit meerdere enquêtes blijkt nochtans dat een zeer groot deel van de werknemers overstapt op een privé-wagen indien ze hun wagen van het bedrijf moeten inleveren (zie onze eigen enquête en die van ALD Automotive). Waar is je winst op het vlak van het milieu en mobiliteit dan? Het zou ondertussen ook moeten beginnen dagen dat de lauwe reacties op de mobiliteitsvergoeding en het mobiliteitsbudget een teken aan de wand zijn.
Als we het dan toch over een groenere toekomst hebben met minder CO2-uitstoot, dan ben ik eerder een believer in andere alternatieven. Ze zijn er trouwens al: micromobiliteit zoals elektrische steps, elektrische deelauto’s, deelfietsen, etc. Met hun app-gebaseerde functionaliteit bieden ze wat het bulkvervoer voor personen mankeert: flexibiliteit en gebruiksgemak.
20 miljard
Dat een oordeelkundiger gebruik van de salariswagens een must is en dat alternatieven hun kans moeten krijgen, ook dat betwist geen enkel zinnig mens. Alleen moet men eens stoppen met het door de strot duwen van het openbaar vervoer dogma. Of is vrije keuze geen optie meer in dit land?
De auto bracht vorig jaar bijna 20 miljard euro op voor de overheid. Als burger is het ons volste recht om daar ook auto-mobiliteit voor te eisen zonder dat we ons schuldig moeten voelen.
Nog een laatste boodschap: een ernstig debat begint met ernstige argumenten. Als de initiatiefneemster één van haar eerste uitspraken op de radio is “dat er toch iets aan die salariswagens moet gebeuren”, dan is dat gemakzuchtig en vooral heel erg fout. Het klimaatdebat verdient beter dan wat gewauwel over het eerste doelwit dat in het vizier komt en waar men niet over geïnformeerd is.
#Auto
