Olivier Sermeus, interview met een manager die de begane paden durft verlaten.
U startte uw loopbaan bij Rank Xerox maar maakte al snel de overstap naar de leasingsector en daarna bleef u altijd in de autosector. Vanwaar de voorkeur?
Ik zou het zelfs geen bewuste keuze voor de autosector noemen. Toen ik nog Major Account Manager was bij Rank Xerox werd ik gecontacteerd door LeasePlan met de vraag of ik daar niet wilde komen werken. Daarna heb ik nog bij KBC Autolease gewerkt maar ik wou de overstap maken naar de productzijde. Ik heb daarna nog een risico genomen door voor MG Rover te gaan werken en jammer genoeg is het merk dan verdwenen. Ik kijk daar op terug met een stuk nostalgie en ondanks de moeilijke omstandigheden heb ik er toch nog veel bijgeleerd. Het was pijnlijk, want we hadden mensen aangenomen omdat we 100% garantie hadden dat we gingen overgenomen worden. En dan moet je die enkele maanden daarna weer laten gaan. Het heeft me vooral geleerd altijd voorzichtig te zijn met geruchten en beloftes. Maar je leert van iedere ervaring, bouwt ondertussen een expertise en toegevoegde waarde op in de sector en die heeft me gebracht waar ik vandaag ben.
Hyundai, dat is een onwaarschijnlijk succesverhaal. In nauwelijks enkele decennia van een onbeduidende speler waar de concurrentie wat lacherig over deed naar een wereldspeler. Leuk om in een winning team te zitten?
In 1977 verkocht Hyundai in Europa 300 auto’s en nu gaat het naar een klein half miljoen. Dat is fenomenaal. En natuurlijk zit ik graag in het kamp van de winnaars. Maar het is vooral de manier waarop. Ik doe deze job nu acht jaar en ik heb de eerste generatie van de Tucson nog meegemaakt. Als je dat product van toen vergelijkt met de huidige Tucson, dan val je gewoon achterover. Bovendien ziet de toekomst er mooi uit. Er is nu het Plan 2021 met veel nieuwe producten in de pijplijn. Niet alleen nieuwe generaties van bestaande modellen maar ook nieuwe modellen in segmenten waar we nu nog niet aanwezig zijn. Dit jaar komt er nog een SUV in het B-segment uit en van de i30 zullen er binnenkort vier versies zijn, waaronder een Fastback die naar mijn mening het mooiste is wat Hyundai ooit gebouwd heeft. Ook op technologisch vlak zit er nog veel aan te komen met vooral meer eco-wagens.
“De Ioniq is geen technologie voor de vitrine, we overstijgen onze salestargets nu al.”
Over die technologie gesproken: de Ioniq die vorig jaar werd voorgesteld, drie ecologische aandrijflijnen in één nieuw model, dat is du jamais vu. Maar toch: waarom heeft Hyundai er nog zo lang mee gewacht om het op de markt te brengen? Ik heb die technologie acht jaar geleden al gezien bij een bezoek aan Hyundai in Zuid-Korea …
Je mag niet vergeten dat Hyundai nog steeds een jong merk is. We hebben op veel fronten in een korte tijdspanne een achterstand moeten goedmaken. Niet alleen qua producten en technologie maar ook op het vlak van bijvoorbeeld logistiek en distributie. Daarom heeft men keuzes moeten maken. Men heeft ook een klein beetje een spirit van niet noodzakelijk de allereerste te willen zijn. Maar dat is nu aan het veranderen. En daar is de Ioniq een mooie illustratie van. Maar wat me het meeste plezier doet: het is geen technologie voor de vitrine. In januari hebben we van de Hybrid versie al de helft van onze jaartarget gehaald en met de elektrische versie overstijgen we nu al drie keer ons jaartarget.
De fleetmarkt wordt nog steeds gedomineerd door de premiummerken, vooral in leasing dan. Denkt een merk als Hyundai aan private lease om zijn marktaandeel te verhogen in leasing?
Ik ga zeker niet ontkennen dat de fleetmarkt zowel in verkoop als in leasing voor ons even moeilijk blijft als voor veel andere niet-premium merken. Momenteel moeten wij het in de fleetmarkt vooral hebben van onze Tucson, waarvan 20% naar fleet gaat, zowel verkoop als leasing. Maar dat is sinds enkele jaren een groeicurve en dus een positieve trend. Private lease, daar ben ik vandaag nog niet van overtuigd. Bij KBC Autolease had ik een leermeester die me zei: leasing, dat moet je niet doen als je er geen geld aan verdient. Wat me er aan stoort is dat het een marketingverhaal is waar volgens mij noch de leasingmaatschappijen noch de autoconstructeurs iets aan verdienen. Bovendien zijn die grote kortingen voor privé-personen een kaakslag in het gezicht van de bedrijven. Daar kan je een korting nog verantwoorden in het licht van volume, klantengetrouwheid, etc. Kort samengevat: de economische logica van private lease ontgaat me een beetje.
“De hoge kortingen in private lease Bovendien zijn een kaakslag in het gezicht van de bedrijven.”
De hele automobielindustrie bevindt zich in een turbulente periode. Klassieke verkoopskanalen worden in vraag gesteld, de geconnecteerde en autonome wagen zal een groot impact hebben. Autodelen kan de klassieke verkoop onder druk zetten. Hoe kijkt u aan tegen al deze evoluties?
Dat het businessmodel gaat veranderen, dat is zonneklaar. Veel studies, projecties in de toekomst, tot doemscenario’s toe. Iedereen zegt dat we in een overgangsfase zitten. Alleen stel ik mij de vraag: wanneer gaan we uit die overgangsfase geraken? Een voorbeeld: hoe verzoen je autonome wagens met het huidige rijdend verkeer? Want de technologie zal veel sneller klaar zijn dan de regelgeving. Het gaat erom het scharniermoment zo goed mogelijk te beheren en zo kort mogelijk te houden. Met langs de zijlijn te staan roepen dat het allemaal gaat veranderen, schieten we niets op. De hele geschiedenis van de mensheid bestaat uit verandering en vooruitgang. Ik zie dus ook niet in waarom dit voor onze industrie geen positief verhaal zou worden. We moeten niet denken in uitersten maar ons wel permanent aanpassen aan al die veranderingen. Een ander voorbeeld: webverkoop als bedreiging voor de klassieke verdelers. Nee, zeg ik dan! Kijk naar grote retailers zoals Decathlon bij wie het webplatform perfect in harmonie is met hun netwerk van winkels. Ze zijn complementair en stimuleren elkaar.
Ik rij wekelijks 25 km met mijn paard en het is voor mij hét middel bij uitstek om me te ontspannen terwijl ik tegelijkertijd heel gefocust ben.
We zijn hier vandaag bij u thuis en u hebt hier twee paarden rondlopen. Dat is waarschijnlijk niet alleen om naar te kijken?
Die interesse is er gekomen dankzij mijn kinderen. In de periode van het faillissement van MG Rover zijn mijn kinderen beginnen paardrijden en in plaats van langs de zijlijn te staan kijken, zijn mijn vrouw en ik ook beginnen paardrijden. Ondertussen is dat een stevige hobby geworden en hebben we zelf twee paarden. Ik rij nu nog altijd wekelijks 25 km op zaterdagochtend en het is voor mij hét middel bij uitstek om me te ontspannen terwijl ik tegelijkertijd heel gefocust ben. Ik heb vroeger ook nog getennist maar dan stond ik op de court toch nog aan het werk te denken. Paardrijden vergt 100% concentratie want je zit op een dier van 600 kg dat niet volledig voorspelbaar is. Ik rij nu al jaren met dezelfde merrie en we voelen elkaar heel goed aan. Uiteindelijk is het een harmonie tussen paard en ruiter die fenomenaal is. Dat moet ook wel, je haalt snelheden tot 53 km/u met op een halve meter van je bomen. Dan kan je maar beter bij de les zijn.
Indien u vandaag geen Managing Director was van Hyundai Belux, wat zou u dan willen doen?
Ik ben een echte buitenmens die graag actief is. Daarom zou landbouwer me wel iets zeggen. Alhoewel, eigenlijk is dat een zwaar beroep en economisch hebben ze het niet gemakkeijk. Maar toch, ik zou zeker een gelukkig mens zijn als ik alle dagen met mijn laarzen in de modder mag staan. (lacht).
