Desperate times call for desperate measures, het is een uitspraak van de Griekse arts Hippocrates die vandaag wel heel actueel is nu onze maatschappij in staat van semi-lockdown verkeert. Terwijl we dagelijks applaudisseren voor het moedige zorgpersoneel, zien we een generatie politici die er maar niet in slaagt de rug te rechten. De aanpak van de COVID-19 crisis is steeds meer een kakafonie van krachtdadige namen die in de praktijk achterhoedegevechten leveren. De superkern, de veiligheidsraad, het crisiscentrum, steeds meer taskforces, het klinkt als een oorlogsmachine die COVID-19 frontaal aanvalt …. maar in de praktijk bestellen onze politici 3 miljoen Chinese koffiefilters. Een hele generatie wordt in rusthuizen opgeofferd door iets wat we alleen maar kunnen omschrijven als wraakroepend amateurisme. En de communicatie is zo tegenstrijdig en chaotisch dat het wel een episode van Fawlty Towers lijkt.
Ondertussen loopt de economische schade reeds in de miljarden. Economische belangen mogen nooit voorgaan op de volksgezondheid maar het besef moet toch stilaan beginnen groeien dat dit nog jaren zal nazinderen. Een derde van de actieve beroepsbevolking in België is ondertussen tijdelijk werkloos. Na de COVID-19 crisis dreigt een economische crisis zonder weerga. Bedrijven die failliet gaan, mensen die ontslagen worden en hun lening niet meer kunnen afbetalen. Sociale drama’s.
Wordt het niet hoog tijd om de mensen die dat wél kunnen – met alle respect voor gezondheidsregels en social distancing – terug aan het werk te laten gaan?
Wordt het niet hoog tijd om de mensen die dat wél kunnen – met alle respect voor gezondheidsregels en social distancing – terug aan het werk te laten gaan? Dat productie in autofabrieken, waar dikwijls schouder aan schouder gewerkt wordt, nog niet aan de orde is, dat is de logica zelve. Maar voor de concessiehouders en schadehersterstellers zijn er eigenlijk geen objectieve redenen om ze nog langer in lockdown te houden. Er staan ondertussen duizenden auto’s te wachten op levering. Die kunnen perfect geleverd worden op individuele afspraak in de concessies of thuis bij de mensen zonder risico voor de volksgezondheid. Idem dito voor onderhoud en herstellingen. Auto afleveren en key drop-off. Er hoeft zelfs geen menselijke interactie aan te pas te komen. Zelfs individuele verkoopsgesprekken zijn mogelijk zolang er maar genoeg afstand gehouden wordt. Want wat is het verschil met de TV-studio’s die politici en experts dagelijks bevolken?
Traxio heeft berekend dat de autosector iedere week een verlies lijdt van 3,7 miljard euro door de COVID-19 maatregelen. En dat is nog een conservatief cijfer want spelers zoals de leasingmaatschappijen en toeleveranciers delen ook in de klappen. Dat betekent ook een gigantisch verlies aan fiscale inkomsten voor de overheid. De 20 miljard aan fiscale inkomsten die de auto ieder jaar in de staatskas stort, zal dit jaar dus heel wat minder zijn. Kunnen we op zijn minst die put nu al een beetje proberen te dempen, beste politici? U zal het geld straks hard nodig hebben om puin te ruimen.
#Auto