Het kan niet vaak genoeg herhaald worden: gezondheid kan nooit geofferd worden op het altaar van de economie. De trieste statistieken voor het coronavirus gaan omlaag. En daar kunnen we ons alleen maar over verheugen.
Sophie Wilmès heeft zojuist een verlenging van de lockdown aangekondigd – zoals verwacht – tot 3 mei. De boodschap is aangekomen. En ik respecteer die volledig.
Ik neem ook nota van het besluit om de eerste grote uitspraken over het economisch herstel uit te stellen tot volgende week.
Als ik mij inleef in wat de overheid beslist, dan kan ik mij wel voorstellen dat het heropstarten van activiteiten bij autodealers in de showrooms en vooral in werkplaatsen mogelijk als een slecht signaal aan de Belgen kan worden gezien. Sommige zullen het zien als een vrijpas voor herwonnen mobiliteit. Terwijl ze vandaag – en morgen nog steeds – (zwaar) worden gesanctioneerd voor elke niet-essentiële beweging die door de politie wordt opgemerkt.
We weten ook dat voor een deel van onze medeburgers de lockdown maatregelen soms moeilijk na te leven zijn. Het constant thuis zitten, is voor velen steeds zwaarder om dragen. In die optiek is het misschien geen slecht idee om de tuincentra en doe-het-zelf winkels te openen zodat de geïsoleerde burger toch iets om handen heeft.
Toch is er ook een maar … Wat met al die mensen die op een appartement wonen? Tuinieren op het balkon? Natuurlijk heeft deze sector even veel recht om te overleven als een andere, maar om het nu een essentiële verplaatsting te noemen …
Ondertussen heb ik ook een persoonlijk probleem. Normaal zou ik u daar nooit mee lastig vallen, maar het is wel een goed praktijkvoorbeeld van wat een lockdown en gesloten dealers in de praktijk betekenen.
Mijn (bedrijfs)wagen staat in mijn garage. In panne. Een probleem met de uitlaat. Naar de concessiehouder gaan voor een herstelling mag niet. Omdat ik een autojournalist ben, geen verpleegster of dokter,… Gelukkig heeft mijn vrouw haar eigen auto, die ze elke dag nodig heeft om naar het werk te rijden. Omdat ze deel uitmaakt van die heldhaftige frontlinie. Ik, ik ben thuis, met twee pubermeisjes en een kapotte auto. En wat als ik overdag een essentiële en/of dringende verplaatsing moet doen?
Mijn vrouw zou kunnen bellen om een gratis huurauto te gebruiken, zodat ze die van haar thuis kan laten. Maar daarmee zouden we profiteren van de solidariteit en de gulheid van de verhuurders en automerken die deze wagens ter beschikking stellen van het zorgpersoneel. Daar ben ik het type niet naar. Een herstelling zou eigenlijk geen probleem mogen zijn. De concessiehouders en herstellers mogen sowieso dringende herstellingen doen. Met respect voor hygiëne en social distancing. De procedures bestaan al en worden dus toegepast.
Dus ik herhaal mijn vraag: wat doe ik in geval van een dringende verplaatsing?
De oplossing: mijn dealer vormt zich om tot verkoper van tuingereedschap. Misschien kan hij dan in zijn werkplaats voor mijn auto zorgen terwijl ik een schop en twee begonia’s koop.
Toegegeven, geen politiek correct voorstel. Maar in deze moeilijke tijden mag een knipoog ook al eens ?
#Auto #Fleet Dealers