Dit gebeurde in Frankrijk afgelopen juni. Renault lanceert een e-mailreclamecampagne om zijn elektrische stadsauto, de ZOE, te promoten. Er staat:
“Mr. X, fietsen is leuk, maar we hebben beter.” (…) “ZOE, neem je me mee naar het werk? “(…) “En jij, hoeveel kilometer rijd je elke week? »
Het Franse agentschap voor milieu- en energiebeheer (ADEME) heeft deze publiciteit aangegeven bij de Jury voor reclame-ethiek (Jury de Déontologie Publicitaire – JDP) wegens niet-naleving van de ethische regels.
De JDP oordeelde uiteindelijk dat de verzonden e-mail “het publiek kan misleiden over de milieueffecten van de Renault ZOE-auto, door deze te minimaliseren […] door het gebruik van elektrische auto’s in plaats van fietsen aan te moedigen, en draagt bij tot het in diskrediet brengen van het gebruik van fietsen”.
De JDP stelde ook dat “het gebruik van een fiets voor dezelfde reis een veel lagere milieu-impact heeft dan een elektrische auto”.
Dit is normaal, men vergelijkt een voertuig van 1,5 ton met een ander voertuig van enkele tientallen kilo’s… Maar kan je hetzelfde doen met de twee voertuigen? Objectief gezien niet. Met een fiets kan je alleen jezelf vervoeren en een minimum aan lading. Bij een auto is dat wel even anders.
Hoe dan ook, als zelfs de reclame-ethiek tegen de (elektrische) auto is, bestaat er dan niet het risico dat een deel van de economie (die al zeer zwaar te lijden heeft onder de gevolgen van de Covid-19) in gevaar komt? De Franse automobielsector heeft tijdens het eerste kwartaal van 2019 bijna twee miljard euro uitgegeven aan reclamebudgetten … Dit is niet niks…
#Auto